Jezus zendt zijn leerlingen in het evangelie van deze
zondag. Roeping en zending (“apostellein”, in het Grieks) vormen een tweespan,
zo blijkt. De leerlingen zijn geroepen door Jezus, heel persoonlijk. Gezonden
worden ze nu twee aan twee (“duo duo”, in het Grieks).
- Voor de lezingen van deze zondag: klik hier.
Ver weg van ego en bezit
Ze worden niet individueel gezonden. Een zending is
geen individueel gebeuren, geen persoonlijke missie. De leerlingen ontvangen
geen verheffend privilege, maar een opdracht van Godswege. Niet het individu staat
centraal, maar de boodschap. Door ze twee aan twee te zenden, beklemtoont Jezus
het gedeelde karakter van een zending. Waarom per twee? Er kan een dynamiek
ontstaan van wederzijdse ondersteuning en bemoediging. Ze kunnen elkaar
aanvullen in de verkondiging. Soms wordt ook gesuggereerd dat het een soort
proefzending is en dat ze daarom beter per twee op weg kunnen gaan. Toch mogen
we de gedeelde zending niet zomaar naast ons neerleggen.
Ze krijgen ook weinig mee: enkel een stok en hun
kledij. Geen reservekledij, geen voedsel, geen geld, geen zekerheid. Ze moeten
rekenen op de gastvrijheid van de mensen die ze ontmoeten en aan wie ze hun
geloof mogen verkondigen. Zijn ze niet welkom en worden ze niet beluisterd, dan
dienen de leerlingen verder trekken en het stof van hun voeten schudden. Zelfs het stof
mogen ze dan houden daar.
De zending is een oefening in soberheid, zowel
inhoudelijk als vormelijk. Het is een heel radicale opdracht die Jezus zijn
leerlingen oplegt. Ze worden gezonden naar het onbekende met lege handen. Jezus vraagt echter
niet van zijn leerlingen wat Hij zelf niet heeft voorgeleefd. Ofschoon Hij de
Zoon van God is, heeft Hij zich geen koningsmantel toegeëigend, geen rijkdom
verzameld en geen royale vaste uitvalsbasis uitgebouwd. Dat had Hij immers gekund. Neen, Hij trekt zelf van dorp
naar stad met zijn volgelingen, en rekent op de gastvrijheid van mensen van
goede wil. De boodschap is duidelijk. Hebben wij goed geluisterd, nu en
doorheen de tijden?
Onze luistervaardigheid
Het blijft merkwaardig hoe de wereldwijde
kerkgemeenschappen worstelen met Jezus’ boodschap van materiële soberheid. Wij
bouwen en restaureren kerken en zorgen voor alle gemakken in die gebouwen:
warmte, licht, geluidsinstallatie, moderne technieken… We willen op die manier eer
brengen aan God en zijn huis, maar doen we dat op de juiste manier?
De hunker naar zekerheid en standvastigheid is ons, mensen, eigen. Die hunker wil Jezus in de zending van de leerlingen nu juist dempen. Laten we ruimte maken in ons geloofsdenken voor deze duidelijke boodschap. Laten we ons ver houden van egocentrisme en egoïsme. Ook wij zijn allemaal gezonden op onze eigen manier. Laten we er werk van maken, dag aan dag: niet alleen, maar samen!