De advent is een tijd van inkeer, van stil gebed. Er wordt niet uitbundig gedaan. We bereiden ons ingetogen voor op de komst van Jezus. Toch is de advent geen hoogfeest van strak afgelijnde soberheid. De advent wordt gekleurd door een hartelijk verlangen, door een gevoel van gezamenlijk perspectief, een gedragen groei naar nieuwheid.
- Voor de lezingen van deze zondag: klik hier.
Zwaarwichtig
We hebben soms de neiging om in ons religieus denken en spreken alles zwaarwichtig te maken. Ook in onze liturgie zijn we soms aanzienlijk opgewekter op papier dan in de praktijk. Uiteraard is er ook een heel ernstige en respectvolle kant aan ons geloof. Onze diepste geloofsinhoud is beslist geen lachertje. Dat wil echter niet zeggen dat we als gelovigen niet vrolijk en opgewekt mogen zijn.
God brengt zijn Volk een bevrijdende Boodschap. Steeds weer is Hij zijn Volk nabij. Hij staat hen bij met raad en daad. Wat kan er meer vertederend zijn dan een pasgeborene? Wat is er mooier dan God die ons zijn Eniggeboren Zoon zendt om ons meer dan ooit nabij te kunnen zijn? Hoe kan je daar niét blij van worden?
Geheel en al
De uitbundigheid van de zwangere Maria bij haar nicht Elisabet is een aanstekelijke uiting van blijheid en dankbaarheid. Haar 'Magnificat' is een bevlogen, vurig loflied dat ons herinnert aan de spontane en opgewekte kant van ons geloof. (Lucas 1, 46-48)
De profeet Jesaja weet zich begeesterd en gezonden om de blijde Nieuws te verkondigen, een boodschap van hoop en bevrijding. (Jesaja 61, 1) Bij die boodschap horen vreugdeolie en een feestgewaad. (Jesaja 61, 3) Ons geloof is niet enkel Woord en rede. Onze spiritualiteit is onlosmakelijk verbonden met onze geest, ons lichaam én onze ziel, geheel en al. (1Tessalonicenzen 5, 22)
En komt Johannes de Doper niet om te getuigen van het Licht? (Johannes 1, 6) Zijn nieuws is zeker hoopvol. Het licht maakt ons blij en dankbaar. Jezus wordt immers geboren als Zoon van God, als Heiland en Redder. Ja, we mogen ons verheugen omwille van dit Goddelijk Geschenk.
Gaudete
Daarom vieren we in de advent Gaudete-zondag. Het liturgische paars wordt even roze: een mengeling van paars en wit. Deze derde zondag van de advent is namelijk iets minder sober en ingetogen. Er klinkt een eerste kleine jubel van vreugde, nu Kerstmis nadert. Wat ingehouden klinkt in de klassieke Latijnse introïtuszang: "Wees blij in de Heer, nogmaals: wees telkens weer blij!" (Filippenzen 4, 4) Gods komst kan niet enkel in stil verlangen voorbereid worden.
Maak je nergens zorgen om, zo gaat het lied verder, vraag aan de Heer wat je nodig hebt. (Filippenzen 4, 6) Er klinkt een onbezorgde luchtigheid, een bijna kinderlijk enthousiasme: de Heer is nabij, Hij zal voor je zorgen.
Volwassen
Dat wil hoegenaamd niet zeggen dat ons geloof naïef of infantiel zou zijn. Wel mogen we ons telkens weer openstellen voor Gods genade, voor zijn Boodschap, voor zijn wijsheid. Een volwassen geloof veronderstelt een volwassen vreugde in de Heer: blijheid van hart. Geen blijheid om een verkregen traktatie, maar blijheid uit dank, uit ontzag, uit bewondering en aanbidding.
Voor een nuchtere Westerling, met polderaarde klevend in de nerven van de zolen, kan dat wat kinderachtig en onnozel klinken. Wie echter niet verwonderd blijft in het leven, wie niet gedreven wordt door onbevangen interesse, die verschrompelt stilaan en verdort. Teveel mensen vervallen in passieve, gelaten negativiteit. Het is alleszins geen christelijke grondhouding. En daarom is Gaudete-zondag een 'reminder'. Enthousiasme in woord en daad en blijheid van hart geven kleur aan je geloof!
We mogen in deze advent opgewekt verlangen.