We zijn allemaal op weg. Op weg door het leven en in ons geloof. Wanneer we achterom kijken, dan zien we een traject van positieve ervaringen en teleurstellingen. Achterom kijkend, merken we ook dat we dingen anders hadden gedaan met wat we nu denken, weten en geloven. Ook de leerlingen van Jezus zijn onderweg: nu nog met Jezus als Mens onder hen. Straks zal het anders worden. Daarom zendt Jezus de leerlingen op weg, als een soort 'stage'. Nu kan Hij hen nog bijsturen met goede raad. Dat stageverslag lezen we deze zondag. Moge het ons blijven inspireren en transformeren op onze eigen weg van geloof en verkondiging.
- Voor de lezingen van deze zondag: klik hier.
Jezus zendt zijn leerlingen uit om de blijde Boodschap te verkondigen in de nabije dorpen en steden. Ze krijgen een opdracht. Het betreft geen plezierreis. Nee, dit is bittere ernst. “Neem geen geldbuidel, geen reistas en geen sandalen mee.” (Lucas 10, 4a) Ze hebben geen reserves van doen, geen luxe, geen gemakken. De soberheid die Jezus hen voorleeft, wordt hun opgedragen. Hun focus moet scherp staan op het delen van de vreugde om het Rijk Gods.
Authentieke vrede
Ze moeten vooral geen kapsones krijgen. “Groet niemand onderweg.” (Lucas 10, 4b) De farizeeën laten zich graag groeten en genieten van de aandacht die ze krijgen. Van dat soort hovaardigheid moeten de leerlingen zich ver weg houden. Het gaat in de verkondiging niet over hun ego of hun prestaties, maar over God. Deze zuiverheid, deze authenticiteit is essentieel in de zending die Jezus hun geeft. We lijken veel van die aanvankelijke soberheid te zijn kwijtgespeeld doorheen de geschiedenis. Laat we ons hier bewust van zijn, laten we de Woorden van de Heer in toenemende mate eer aandoen.
De leerlingen komen in vrede. De Boodschap van Jezus getuigt van Gods Liefde voor wie Hem willen toebehoren. Ze brengen deze vrede binnen waar ze onthaald worden. Als ze een huis binnengaan, dan moeten hun eerste woorden luiden: “Vrede voor dit huis!” (Lucas 10, 5) Het eerste dat ze doen, is iets geven aan de mensen. Het is niet te koop, het is een gunst. Iemand vrede gunnen, is je hart openen en op gelijke hoogte staan met de ander. Het is de ander waarderen, nog voor je hem leert kennen. Deze vrede is kostbaar, in alle tijden: toen, maar zeker ook nu.
Intolerant verhaal
De kans bestaat uiteraard dat hun verkondiging niet in dank wordt afgenomen. De instructies van Jezus zijn daaromtrent duidelijk: “Zelfs het stof van uw stad dat aan onze voeten kleeft, schudden we van ons af en laten we bij u.” (Lucas 10, 11a) Die raad zou een zekere menselijke rancune kunnen veronderstellen. Als er al rancune volgt, dan komt die echter enkel en alleen aan God toe. (Lucas 10, 12-14) De negativiteit en het cynisme mogen met het stof van de aarde achterblijven in de ongastvrije dorpen en steden. Ze dragen immers niets bij, ze trekken een mens enkel naar beneden. Dat hebben de leerlingen niet van doen. Eigenlijk heeft niemand dat van doen.
Gastvrijheid staat hoog aangeschreven bij Jezus en bij zijn Vader. Vandaar de verwijzing naar het verhaal van Sodom uit het Eerste (Oude) Testament. (Genesis 19) In die stad werden mannen die op bezoek waren bij Lot met geweld bedreigd. De Sodomieten wilden de gasten zelfs in hun eerbaarheid misbruiken om hen een lesje te leren: vreemdelingen zijn niet welkom in Sodom. Groot was hun intolerantie en grenzeloos hun agressie. De gasten kwamen echter in Gods naam: het waren engelen. De mannen van Sodom wilden dus eigenlijk God temmen. (Genesis 19, 8-9) De geschiedenis heeft de lezing van dit verhaal helaas in vreemde bochten gewrongen die het verhaal weinig eer aandoen. De diepste boodschap van het verhaal wordt niet gelezen. Want het verhaal van Sodom is wel degelijk brandend actueel, maar dan in de context van vreemdelingenhaat en godsdienstige intolerantie. (Meer hierover in een andere bijdrage op de blog: klik hier)
Boodschappers
Terug naar de leerlingen. Jezus verwijst naar Sodom omdat de leerlingen eigenlijk engelen van God worden. Ze worden boodschappers van het Goede Nieuws die in vrede komen en hopen dat ze gastvrij zullen worden onthaald waar ze heen gaan. Ook in onze tijd hebben we boodschappers nodig die vol geestdrift prediken over Gods Rijk en de kracht van het geloof. Ook nu zullen sommigen hen hartelijk ontvangen met aandacht luisteren, en zullen anderen hun giftige verwijten naar het hoofd slingeren.
Hoe is het met ons gesteld? Slagen wij er in om de negatieve reacties achter ons te laten? Houden we ons ver van lof en eer gericht aan ons als persoon? Voeden we ons voldoende aan het evangelie? Stralen we de vreugde van het Woord uit? Deze evangeliepassage is een oproep voor ieder van ons. Laten we de vreugde om de Boodschap delen met elkaar en met anderen en ons geloof oprecht en geloofwaardig blijven voorleven.