Op Goede Vrijdagavond, wanneer het lijden is herdacht, naderen we de wat onwennige, sacrale leegte van Stille Zaterdag. Zonder Pasen in zicht: er ligt een logge, onwendbare steen voor. Voorlopig blijft het lijden in ons gebed en in onze bezinning doorklinken. De Corsicaanse traditionele klaagzang 'Lamentu di Ghjesu' omschrijft de pijn, de onmacht en het verdriet dat voorbij het kruis blijft nazinderen bij de leerlingen, de volgelingen en Maria. Alle zin lijkt verloren, alle hoop gesmoord. Hieronder lees je een vrije vertaling...
U ligt nu te slapen hier
in dit uitgehouwen graf,
na de slagen en het leed,
de vernedering en haat:
alles hebt U ondergaan
tot het droeve einde toe.
Rust maar stil en vredig nu,
want het lijden is voorbij.
Zwijgen kan ik niet, ik schreeuw
als een razend, laaiend vuur.
Ik wil dat de wereld hoort
van het bittere verdriet
onder uw getrouwen, Heer,
van uw moeders tranen ook,
hulpeloos smekend tot God
om U niet te laten gaan.
Alles lijkt voorgoed voorbij,
voor eens en voor altijd weg.
We aanschouwen dof de dood,
nu de drukte is verdampt.
Mensen in Jeruzalem
dolen rond - bedroefd, beschaamd -
eens de rust is weergekeerd.
Hoop en leven zijn vergaan.
Voor het gezongen 'Lamentu di Ghjesu': klik hier.
Suggesties bij Goede Vrijdag en Stille Zaterdag uit vorige bijdragen:
- Voor een algemene beschouwing bij Goede vrijdag: klik hier.
- Voor een bezinning bij het 'Improperia', het 'Beklag van God': klik hier.
- Voor een bezinning bij Stille Zaterdag: klik hier.