Geen uren meer in gesprek,
luisterend in bewondering,
voorbij is de weg vol ontmoetingen
onderweg van dorp naar stad.
Hier eindigt de weg van verkondiging,
de bestemming was Jeruzalem.
Alles is ineens veranderd:
vergankelijk en aards geworden.
Veel maaltijden hebben we genoten,
lange avonden in gesprek.
Deze maaltijd is zo anders,
alles heeft een betekenis.
Een beklemmend, zwaar gevoel
hangt dreigend om ons heen.
Geen idee wat er komen zal,
maar er staat iets te gebeuren.
Weg is de eensgezindheid nu,
verdwenen het vrijblijvende.
Wat leek op een wonderlijke droom,
is nu angstwekkende ernst.
We blijven hopen, blijven geloven,
Jezus zal ons verder leiden.
We blijven trouw, wat er ook komt.
Waarom spreekt Hij over lijden?