Advent is een tijd van verwachting. Wat mogen we dit jaar verwachten? Voor een tweede jaar op rij wordt december sterk bepaald door de maatregelen tegen de verspreiding van het coronavirus. Mogen we dan nog veel verwachten?
- Voor de lezingen van de eerste zondag van de advent, C: klik hier.
Hoe gaan we Kerstmis vieren dit jaar? Het blijft voorlopig allemaal nog vaag, afhankelijk van veel factoren. Kunnen we ons voorbereiden op een vaag idee? Het antwoord is: jazeker.
Misschien is net dat de diepste bedoeling van
de advent: dat we niet in de gewoonte rollen van alles lang op voorhand gepland
en netjes georganiseerd te hebben, maar dat we juist het onverwachte verwachten
en op ons af laten komen. Net zoals Jozef en Maria geen idee hadden van wat er
precies komen zou.
Jezus zegt over de verwachting van de komst van de Heer bij de voleinding van de tijden: “Pas op dat jullie hart niet afgestompt raakt door de zorgen van het dagelijks leven.” (Lucas 21,34) Die verwachting is gelijkaardig aan onze verwachting van het Geboortefeest in de advent.
Jezus zegt hier niet, zoals sommigen iets te gretig interpreteren, dat we ons moeten afkeren van de wereld en van de zorgen die ons bezig houden. We verlangen naar zijn komst vanuit ons aardse bestaan.
Ook corona maakt
deel uit van ons bestaan momenteel. De andere kant op kijken en doen alsof het
niet ons probleem is, dat is alleszins niet de oplossing. Integendeel, dan
maken we deel uit van het probleem zelf in plaats van mee te bouwen aan de
oplossing. De twee belangrijkste geboden van het Nieuwe Testament luiden:
“Bemin God, en je naaste zoals jezelf.” (Matteüs 22, 36-40) Zorg dus voor je
naasten, bescherm hen tegen dit virus zoals je jezelf er tegen tracht te
beschermen.
Misschien zullen we advent en Kerst voor een tweede keer met
beperkingen moeten vieren. Dat betekent op zich niet dat we deze tijden minder gelovig moeten doormaken. Jezus roept
ons immers op om ons geloof intens te beleven, maar daarom niet theatraal: “Wees
waakzaam en bid,” zegt Hij (Lucas 21,36a). En dat is uiteindelijk het
allerbelangrijkste. We blijven met elkaar verbonden in gebed, en bijgevolg
blijven we ook verbonden in de verwachting en verbonden in de vervulling van de
belofte. Laat ons bidden dat we samen waakzaam uitzien naar een nieuw begin.